Rozmowa między sobą, to jedna z najważniejszych rzeczy i umiejętności, z których musimy korzystać jako ludzie. Pozwala poznawać, uczyć się i tolerować siebie nawzajem. Wszystko w przyrodzie żyje ze sobą w doskonałej harmonii, ponieważ istnieje komunikacja.Poznawanie swoich wad i akceptowanie ich, w granicach rozsądku, to kluczowe znaczenie w każdej dziedzinie naszego życia.Poznawanie siebie trwa całe życie. Przynajmniej mi, osobie w wieku trzydziestu pięciu lat, tak się wydaje. Współpraca polega na poznawaniu siebie i swoich wad. Dla nas, kamieniarzy najważniejszą sprawą jest poznanie kamienia, z którym chcemy pracować. Poznawać jego wady? W tym przypadku uważam, że to błędne określenie. Nie ma wad w kamieniu. Jest tylko niepoprawne jego zastosowanie, co wiąże się z naszymi wadami.My musimy poznać kamień, zaakceptować jego właściwości i po prostu nauczyć się go. Niestety, o ile w przypadku ludzi, wzajemna akceptacja wad musi mieć miejsce, o tyle kamień nigdy nie zaakceptuje Twoich słabości, braku wiedzy, umiejętności i żadnej z wad przypisanej przy pracy z nim.Jest to o tyle motywujące, że praca z nim uczy pokory, dyscypliny i samozaparcia. Nic samo się nie zrobi, a do zrobienia czegokolwiek z kamienia, będzie od Ciebie wymagał wszystkiego, co najlepsze.Wielokrotnie pewnie czytaliście w pismach branżowych, że kamieniarze to twardzi ludzie. Nieugięci i surowi. To powierzchowna ocena, ponieważ praca z kamieniem, dla kogoś kto traktuje ją z pasją, buduje w człowieku kogoś bardzo delikatnego, uczuciowego i emocjonalnego. Cokolwiek robisz w kamieniu, jesteś artystą, a każdy artysta to swojego rodzaju romantyk. Nieważne, że tego nie widać. Ważne abyś to czuł.Poznawaj kamień, a poznasz siebie.